Over de keer dat ik 6 kilo verloor op een dieet van Oreo en pizza.

En waarom het verschrikkelijk was.

Ik heb nog niet ontbeten…

Clean eating. Alweer?

Mijn reis naar het land van gezond eten begon met clean eating.

Clean eating is op papier een mooi idee. In de praktijk leidt het vaak tot ernstig verstoord eetgedrag. Dat het onzin is weet je al uit mijn blog.

Waar het in het begin ging om het benadrukken van gezonde keuzes, sloeg het al snel door naar het uitbannen van ‘slecht’ eten.

Taart, chips, pizza, allemaal mocht het niet.

Ik kan je vertellen, hoe graag je het ook wil, het gaat je nooit lukken dit soort eten compleet uit je leven te verwijderen. Op feestjes, verjaardagen en eigenlijk overal in de normale wereld zijn snacks en junkfood.

Dat jij jezelf probeert wijs te maken dat je geen trek hebt in deze dingen neemt de wel degelijk aanwezige trek niet weg.

Controle.

In mijn geval lukte het me in mijn eigen gecontroleerde bubbel prima om ‘clean’ te eten. Als ik dan op een verjaardag was ging het mis.

Extreme vreetbuien waarbij het doel was om gigantische hoeveelheden taart, koek, en al het andere binnen bereik naar binnen te krijgen. Niet eten, proppen.

Schuldgevoel heb ik gelukkig nooit gehad. Ergens was ik wel tevreden. Extreem oncomfortabel, maar wel tevreden.

Ik weet niet of het ver genoeg gevorderd was om het een binge eating stoornis te noemen. Ik weet wel dat het extreem ongezond was.

Gelukkig is het me uiteindelijk gelukt los te breken van de extreem obstructieve ideeën die ik had rondom eten.

Flexibel diëten.

Na clean eating kwam ik in aanraking met flexibel diëten.

Flexibel diëten houdt in dat je alles eet waar je zin in hebt, binnen je caloriebalans.

Als je ooit een streng dieet hebt gevolgd klinkt dit als een droom die uitkomt.

Zo ook voor mij, net bevrijd uit de gevangenis van ontzegging en obstructie.

In eerste instantie gebruikte ik flexibel diëten om aan te komen. Dat ging goed. Net iets té goed. In een korte tijd vloog ik van 90 naar 99 kilo.

Het resultaat maakte me niet erg blij dus ik wilde wat afvallen. Ik besloot om voor de eerste keer bewust af te vallen.

Free for all.

Het voelde alsof ik weer 12 was. Alsof ik een vrijdagavond alleen thuis was en zelf eten moest kopen in de Albert Heijn. Een free for all food fest.

Omdat ik zo’n lange tijd té streng was geweest voor mezelf, koos ik vooral vaak voor Oreo, pizza en melk. Heerlijk.

In het begin ging het prima. De eerste paar weken verloor ik ongeveer 1 kilo per week.

Naarmate de tijd vorderde begon ik hevige schommelingen in energie te ervaren. De ene dag was geweldig en ik vloog erdoorheen. De volgende dag was verschrikkelijk en ik kon amper wakker blijven.

Op dagen waarop ik erg moe was, lag het er vooral aan dat ik te weinig at, zo dacht ik.

Hierdoor maakte ik kennis met het gevreesde jojo-effect. Steeds ging er wat gewicht af en vervolgens kwam ik het weer terug aan.

Uiteindelijk had het vooral te maken met het gebrek aan voedingsstoffen dat mijn voeding bevatte. Je energiek voelen komt niet alleen uit koolhydraten, vetten en eiwitten. Je hebt ook je vitaminen en mineralen nodig.

Helaas bevatten Oreo’s en pizza daar niet zo veel van.

Ik niet.

Uiteindelijk ben ik zo’n 6 kilo verloren op een dieet van ultrajunkfood. Helaas ben ik het daarna ook allemaal weer terug aangekomen.

Blijkbaar is een gebalanceerd dieet toch best belangrijk.

Wie had dat gedacht?